Jacq van der Pas

Mijn verlangen is om de ruimte om me heen goed te kunnen zien en meer te kunnen luisteren naar de gemeenschap die zich daarin beweegt. Ik probeer met anderen te voelen wat de richting wordt van wat er in ons leeft.

Zoals het past bij een man van mijn leeftijd ben me gaan verdiepen in mijn verleden, om vanuit daar langzaam naar de toekomst te bewegen. Zo hoop ik mezelf en u inzicht te geven in wat mij beweegt om me in te zetten voor Duurzaam Natuurlijk. Wellicht vind u het interessant om te lezen hoe de bouwwereld – waar mijn achtergrond ligt – toen en nu nog steeds in verbinding kan staan met duurzaamheid.

18 juni 1938 Door meerdere merkwaardige toevallen ben ik geboren en in leven gebleven.

Ik groeide op in de mooiste uitvalsweg van Oss. Deze straat was heel gevarieerd. Er leefden autochtonen en allochtonen van alle leeftijden, grote en kleine gezinnen, arme en rijke mensen, laag- en hoogopgeleide mensen, ondernemers en kleine middenstanders, verbonden door verschillende religies. Een grote kleurrijke leerschool voor mij.

Op de kleuterschool, eerste en tweede klas, was ik behoorlijk onaangepast. Waarom? Mogelijk de overgang na de ongestructureerde jaren van en direct na de Tweede Wereld Oorlog. Alles lag in die tijd letterlijk en figuurlijk open. Dit geeft je als kind vrijheid, je moet steeds je eigen weg zien te vinden. De drang om alles ‘open te gooien’ is gebleven en daarmee ook geregeld de worsteling met het ‘systeem’.

Het was geen verstokte weerstand. Ik leerde met veel enthousiasme van mijn vader (Wim van der Pas – aannemer) en oom (Jan de Jong – architect). Zij waren echte allrounders in de bouw. Ze konden alles. Zij gaven mij het eerste gevoel van ‘harmonie’ in hun gave om ook altijd van onder naar boven te kunnen blijven zien. Dit deden ze door als ’topman’ onderdeel te zijn van het geheel, het zien door te doen. Als leraar, leerling kunnen zijn.

Aan de top van een bedrijf hoort een vakman te staan. Geen manager. Geld hoort niet leidend te zijn. 
Jacq

Gevoed door al deze ervaringen besloot ik een opleiding tot Civiel Ingenieur te volgen. Ik zag hierin mijn vorm van hun ‘allround zijn’. Ik heb genoten van de veelzijdigheid van het vak civiele bouwkunde. Bouwen voor de gemeenschap, in de meest brede zin. Door steeds opnieuw bij het begin te beginnen; met ruimte. En door een project op maatschappelijk niveau te benaderen. Los van de plannen, regels en de problemen. Vragen naar wat er op zoveel mogelijk facetten nodig is, nu en in de toekomst.

Ik ben geen gemakkelijke man en in mijn omgeving zijn mensen die dat gelukkig ook zo vinden.
Jacq

In 1972 las ik het rapport van de club van Rome, einde aan de groei. Eindelijk een wetenschappelijke benadering. Mijn generatie meende gehoor te geven aan de conclusies die het rapport gaf. Het tegendeel is gebeurd: We hebben onze eigen welvaart verhoogd ten koste van Moeder Aarde. Zij is nu bijna uitgeput. De motivatie om verder te komen is: geef gehoor aan onze kinderen. Dit is voor mij de drijfveer achter Duurzaam Natuurlijk.

Voor mij zijn wetenschap en kunst zichtbare vormen van spiritualiteit. Wetenschap is een facet van de werkelijkheid. En daar kan een grote kans inzitten dat je dichter bij de werkelijkheid komt. Dat wetenschap altijd gerelateerd moet zijn aan zijn omgeving. De identiteit, bestaat eigenlijk niet. De werkelijkheid wordt zichtbaar in de relatie met zijn omgeving. Kunst en wetenschap zijn hier goeden middelen voor. Spiritualiteit zegt eigenlijk iets over de samenhang van dingen.

Ik beveel u van harte deze website aan.

Jacq van der Pas
12 juni 2023